We gaan het ECG van deze jongeman eens bekijken. We zijn snel klaar met ritme en frequentie: er is een duidelijk sinusritme (positieve P in I, II & negatief in AvR & bifasisch in V1) in een frequentie van 84/min (14×6). Er is een normale hartas (QRS positief in I & AvL pleit voor as van rechts naar links, positief QRS in II & AvF pleit voor as van boven naar beneden). De PR-interval is zo’n 160 msec, QRS-duur 90 msec en de QTc is ongeveer 400 msec. So far so good dus.

Dan komen we bij de stap P-top morfologie. Vaak wordt dit overgeslagen. Nu vinden we hier echt wel afwijkingen. Niet zozeer in de P-top zelf, die hoort bij een sinusritme en heeft normale afmetingen. We zien wel PTA-depressies in afleidingen V3-V6. Zie de afbeelding hieronder.

Bij de QRS-morfologie valt buiten het QRS in afleiding III niets vreemds op. We zien verder overal de verwachte QRS-morfologie, een normale R-top progressie en geen tekenen van acuut coronair syndroom.

Bij de ST-T morfologie valt er echter wel iets op. Er zijn diffuus ST-elevaties (rode pijlen) met ST-depressies in V1 en AvR (blauwe pijlen). Buiten een negatieve T-top in III zijn er geen T-top afwijkingen.

Conclusie

We hebben dus een ECG met PTA-depressies en diffuse ST-elevaties met ST-depressies in V1 en AvR. Een vrij klassiek beeld dat je al snel kunt herkennen als pericarditis. Bij deze jongeman werd ACS dan ook uitgesloten, er bleek geen sprake van een intoxicatie en het beeld past ook niet bij vroege repolarisatie. Zo is er geen notch of slur in het QRS. Meneer verliet dus uiteindelijk met een diagnose pericarditis op zak het ziekenhuis.